Mails

We leven in een tijd waar iedereen constant online is en waar sommigen echt moeten detoxen omdat ze verslaafd zijn aan allerhande social media.

We kunnen iedereen letterlijk met een vingerklik bereiken.

Vroeger, toen de dieren nog spraken, was dat anders. Als je een brief verstuurde duurde dit een 3-tal dagen vooraleer die aankwam. Als je daar dan nog een antwoord op verwachtte mocht je toch wel rekenen dat je meer dan een week kwijt was. Omdat de verzendtijd soms toch wel te lang duurde, vond de post de Prior-zegel uit. Die kostte wel wat meer maar de post beloofde je dat je brief de dag erna in de brievenbus van de ontvanger terechtkwam. Tegenwoordig worden er nog amper brieven verstuurd, bijna alles gaat via mail. 

Jaren terug heb ik eens een spontane sollicitatie per mail gedaan. Op een dag kreeg ik een mailtje terug met de vraag om mijn ervaring toe te lichten. Vermits ik niet constant achter mijn schermpje zit, hadden ze 2 uur later hun antwoord. 

2 dagen later had ik van hen nog steeds geen reactie. Ik belde de verantwoordelijke. Hij was met zijn mails bezig. Ik gaf hem telefonisch nog wat toelichting over mijn werkervaring. 4 dagen later kreeg ik een mail waarin ze me uitnodigden voor een gesprek en vroegen of ik hen kon laten weten wanneer het me paste. Ik antwoordde binnen het uur dat ik 2 dagen later in de namiddag wel kon. Geen reactie. Wanneer het de dag die ik voorstelde was belde ik hem die morgen op. Hij was in vergadering. Iets na de middag belde ik opnieuw, hij was weer niet bereikbaar. Ik vroeg zijn secretaresse of ze wou vragen of hij me kon terugbellen en zei dat ik de dag erna een ganse dag beschikbaar was voor een gesprek. Geen telefoon gehad. De dag erna belde ik om 9u ’s morgens. Hij was de ganse dag niet aanwezig. Ik zei tegen zijn secretaresse dat ik hem een nieuwe mail zou sturen in de hoop dat hij die deze keer wel zou lezen. De dag later had ik nog steeds geen tel of mail van hem gehad. Ik denk dat ik volgende keer mijn postduif stuur.