Nachtperikelen

Het was een mooie zomerdag die we afsloten met een heerlijk ijsje die Tibo maakte voor ons. De keuken was nadien opgeruimd en de rest van het ijs had hij terug in de diepvries gezet. 

Het beloofde een zwoele nacht te worden, dus voorzien van de nodige ventilators gingen we naar bed. Het inslapen ging al bij al vrij vlot maar na ongeveer elk kwartier werd ik terug wakker. Om 3 u ’s nachts stond Tibo naast ons bed en zei tegen zijn papa dat hij niet kon slapen, ik snapte hem maar al te best, ik had zelf amper een oog dichtgedaan. 

Rond 5 u werd ik wakker van een getuut. Een of ander alarm dat afliep, te moe om op te staan, draaide ik me nog even om, maar het getuut bleef doorgaan, ik was blijkbaar de enige die er last van had want mijn bedgenoot snurkte rustig door. Dus toch maar uit bed, even aan het raam gehoord of het niet van buiten kwam maar dat was dus niet het geval. Op zoek naar de veroorzaker van het geluid. De diepvries bleek de boosdoener. Die gaf alarm omdat de deur blijkbaar net niet dicht genoeg was. Ik deed het licht in de keuken aan en met slaapogen probeerde ik de boel tot stilte te dwingen, oef gelukt! Gekeken hoe ik er kon voor zorgen dat hij terug aan zijn noodzakelijke temperatuur kwam en ik kon terug in bed. De inhoud van de diepvries was gered. Een geluk dat we thuis waren toen dit gebeurde dacht ik toen. 

Om half 6 jankt ons kat aan ons slaapkamerraam met de boodschap dat ze nu echt wel terug binnen wil, ze heeft van haar nachtelijk avontuur genoeg en ze moet en zal terug binnen zijn. Ik ben stikjaloers op Johan op dat moment, want die slaapt door het gejank door en ik kan voor de 2de keer uit mijn bed. 

Iets voor 8 loopt Johan zijn wekker af, uiteraard hoort hij het niet, ik wel, dus maak ik hem wakker. 

Hij zegt dat hij onrustig geslapen heeft die nacht, tja, hij heeft tenminste geslapen, ik deed geen oog dicht.